อยากเที่ยวตลอดเวลา หยุดตะลุยโลกไม่ได้ อาจเข้าข่ายอาการทางจิต Dromomania

          Dromomania โรคคลั่งการท่องเที่ยว อยากตะลุยโลกไปเรื่อย ๆ แบบหยุดไม่อยู่ ภาวะนี้อาจเข้าข่ายอาการทางจิตชนิดหนึ่ง และผู้ป่วยก็มักจะไม่รู้ตัว

          หากย้อนกลับไปเมื่อปี ค.ศ. 1886 ชาวฝรั่งเศสอายุ 26 ปีคนหนึ่งชื่อว่า อัลเบิร์ต ดาดาส ชายหนุ่มผู้นี้ทำงานในโรงก๊าซ เมืองบอร์กโดซ์ จู่ ๆ ก็หายตัวไปดื้อ ๆ โดยที่ไม่มีใครทราบเลยว่าเขาไปไหน ทำไมถึงไม่มาทำงาน จนกระทั่งปลายเดือนกรกฎาคม ปี 1887 นักศึกษาด้านจิตวิทยาคนหนึ่งได้พบดาดาสนอนอ่อนเพลียอยู่บนเตียงคนไข้ในโรงพยาบาล Sankt André ที่เมืองบอร์กโดซ์ ซึ่งนับว่าเขาหายไปนานนับปีเลยทีเดียว

          โดยการหายตัวไปของ อัลเบิร์ต ดาดาส ก็ถูกเปิดเผยในภายหลังว่าเขาใช้เวลาออกเดินทางไปทั่วทวีปยุโรป ด้วยสองขาของเขาเอง และเงินเท่าที่มีติดตัว ณ ขณะนั้น ทว่าเมื่อครั้งที่เขาถูกพบอยู่บนเตียงคนไข้ เขากลับจำเรื่องราวระหว่างการเดินทางท่องเที่ยวไม่ได้เลย แต่ในความรู้สึกของเขา ณ จุดนั้น กลับบอกให้เขาออกเดินทางต่อไปเรื่อย ๆ เหมือนมีพลังงานบางอย่างดึงดูดให้เขาอยากออกเดินทางไปยังสถานที่อันไกลโพ้น และมันเป็นความรู้สึกที่ทรมานมาก ๆ เพราะเขาไม่สามารถยับยั้งความปรารถนาในการออกเดินทางท่องเที่ยวของเขาได้แม้สักนิดเดียว จะมีก็แต่ร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงเท่านั้นที่ทำให้เขาต้องหยุดนิ่งอยู่กับที่แบบนี้

          ทั้งนี้ เรื่องราวของ อัลเบิร์ต ดาดาส ก็ถือว่าเป็นกรณีศึกษาที่ทำให้วงการแพทย์วินิจฉัยว่าเขามีอาการทางจิต ป่วยเป็นโรค Pathological Tourist หรือชื่ออย่างเป็นทางการคือ Dromomania ซึ่งเป็นอาการของคนที่อยากจะออกเดินทางท่องเที่ยวโดยไม่กังวลถึงสิ่งใด ไม่แคร์แม้ว่าเงินและกำลังจะมีอยู่เท่าไร ไม่สนใจว่าจะต้องละทิ้งหน้าที่การงาน ครอบครัว ชีวิตประจำวัน หรือแม้แต่ตัวตนของตัวเองไป และเมื่อได้รับรู้ว่ามีสถานที่น่าออกเดินทางไปไกล ๆ เมื่อไร ก็มักจะไปแบบปุบปับอย่างไร้การวางแผนซะทุกที ซึ่งในทางจิตวิทยาถือว่าเป็นความคลั่งไคล้เข้าขั้นอาการมาเนีย (mania) ชนิดหนึ่งค่ะ

          อย่างไรก็ดี ผู้ป่วยโรค Dromomania มักจะจับสังเกตได้ยาก เนื่องจากผู้ป่วยมักจะมีอาการปกติเหมือนคนไม่ได้ป่วยทั้งทางจิตใจหรือทางกาย แต่ดูเหมือนเป็นคนชอบท่องเที่ยวมาก ๆ เท่านั้น

          ทว่าก็ยังพอมีอาการบ่งชี้ว่าเข้าข่ายป่วยโรค Dromomania อยู่บ้าง เอาเป็นว่าใครรู้สึกว่าตัวเองติดเที่ยวมากไปหน่อย ลองเช็กจากอาการ Dromomania เหล่านี้สิว่าตรงมากน้อยแค่ไหน


          - จัดกระเป๋าเตรียมพร้อมตลอด สามารถออกเดินทางได้ทันทีที่ใจอยาก
          - แรงบันดาลใจเดียวของการทำงานคืออยากหาเงินเพื่อไปเที่ยวเท่านั้นจริง ๆ
          - มีความคุ้นเคยกับสนามบินเกือบทั่วโลก
          - มีเพื่อนชาวต่างชาติมากกว่่าในประเทศซะอีก
          -  บ่อยครั้งก็เริ่มวางแผนการเดินทางครั้งใหม่ ทั้งที่ยังไม่จบจากทริปที่เที่ยวอยู่
          - ตื่นเช้ามาพร้อมกับความรู้สึกแปลกที่แปลกทาง แม้จะนอนอยู่บนเตียงของตัวเองก็ตาม
          - ห้องนอนเต็มไปด้วยของที่ระลึกจากการท่องเที่ยว
          - สามารถบอกทางนักท่องเที่ยวได้อย่างเป๊ะ ๆ โดยไม่ต้องนึกเส้นทาง แม้สถานที่นั้น ๆ จะไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง
          - มีทักษะเก็บกระเป๋าเดินทางด้วยความชำนาญ และมักจะใช้เวลาจัดกระเป๋าไม่เกิน 10 นาที
          - รู้สึกแย่ทุกครั้งเพียงแค่นึกว่าจะต้องอยู่บ้านเฉย ๆ ในวันหยุดสุดสัปดาห์
          - สื่อสารได้อย่างน้อย 6 ภาษา
          - ไม่ว่าจะนั่งที่ไหนก็ตาม คุณมักจะติดนิสัยมองหาเข็มขัดนิรภัย (นี่นึกว่าอยู่บนเครื่องบินอยู่สินะ)
          - มีขวดสบู่ แชมพู ของเหล่าโรงแรมที่พักมากพอจะเป็นของสะสมส่วนตัวได้
          - นอนไม่ค่อยหลับ ถ้าไม่ได้ยินสัญญาณของการเดินทาง เช่น เสียงเครื่องยนต์ของเครื่องบิน เป็นต้น

          หากพบว่าตัวเองมีบุคลิกหรือนิสัยที่ตรงกับอาการดังกล่าวอยู่หลายข้อ ลองสำรวจใจตัวเองอีกนิดค่ะว่าหากเราไม่ได้ออกเดินทางเป็นเวลานานสักช่วงหนึ่ง เราจะทนไหวไหม และหากรู้ตัวว่าคงแย่แน่ ๆ ถ้าต้องอยู่กับบ้านเฉย ๆ ลองเปิดใจไปปรึกษากับจิตแพทย์ดูสักหน่อยก็น่าจะดีนะคะ

 ***หมายเหตุ : อัปเดตข้อมูลล่าสุดเมื่อเวลา 15.57 น. วันที่ 28 มกราคม 2559

ขอขอบคุณข้อมูลจาก
เฟซบุ๊ก หมอๆ ตะลุยโลก
mental_floss
traveltechies.net
travelbench.net