มะม่วงหิมพานต์ พันธุ์ไม้ร้อยชื่อ (Lisa)
ยอดผักจากแดนใต้ ผลสุกรสหวานหอม เมล็ดในกรอบมัน
เขียนถึงแต่พืชผักสมุนไพรพื้นบ้านของภาคกลางกับภาคเหนืออยู่บ่อย ๆ แฟน ๆ ที่เป็นคนใต้อาจจะน้อยใจว่าไม่เห็นเขียนถึงผักดีๆ ที่มีอยู่ทางทิศทักษิณบ้างหรือไง พอนึกได้ก็เลยต้องรีบเขียนถึงบ้างและก็เป็นถึงของ "สุดโปรด" อย่างหนึ่งที่ผู้เขียนชอบทานเป็นพิเศษ นั่นคือ มะม่วงหิมพานต์ หรือที่รู้จักกันอีกนามว่า "พันธุ์ไม้ร้อยชื่อ"
มะม่วงหิมพานต์นี้ นักวิชาการบางท่านจัดให้อยู่ในหมู่พวกพืชสมุนไพรที่ใช้เป็นอาหารในกลุ่มของถั่วและไม้ผลเมล็ดเดี่ยวเปลือกแข็ง (Legumes and Nuts) ในขณะที่มะม่วงถูกจัดให้อยู่ในกลุ่มของผลไม้ ทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วหิมพานต์ก็เป็นเครือญาติในวงศ์เดียวกับมะม่วงนั่นแหละ แต่ว่าอยู่คนละสกุลกัน โดยมะม่วงมีชื่อสกุลคือ Mangifera ส่วนหิมพานต์มีนามสกุลว่า Anacardium โดยมีชื่อว่า ciden tale linn. เป็นไม้ผลยืนต้นขนาดกลางที่อยู่ในวงศ์ Aancardiaceae
หากสงสัยว่าทำไมคนทั่วไปเขาจึงตั้งฉายาว่า พันธุ์ไม้ร้อยชื่อ ก็ต้องลองอ่านดูแล้วะรู้ว่า สมญานามนั้นถูกต้องจริงๆ แค่คนเหนือก็เรียกต่างกันถึง 4 ชื่อแล้ว ทั้ง มะม่วงสิงหล มะม่วงหยอด มะม่วงกุลา และมะม่วงลังกา ในขณะที่คนอุตรดิตถ์เรียกว่า มะม่วงกาสอกับมะม่วงไม่รู้หาว คนกรุงเรียกหิมพานต์ คนตรังเรียก กาหยี ภาษายาวีเรียก กาหยู ยะลาแหลงว่า นายอ ส่วนชาวระนองบอกว่า ม่วงเล็ดล่อ ถ้าเป็นคนนราธิวาสเรียก ม่วงยางหุย ตำหยาว และกะแตแก ชื่ออื่นที่คนใต้ใช้เรียกกันทั่วไปคือ ยาร่วง ยาโงย ยะโห้ย และสุดท้ายที่ฟังแปลกกว่าใครเพื่อนก็คือ หักครก
ส่วนที่กินได้อย่างเอร็ดอร่อยของมะม่วงหิมพานต์ คือ ใบอ่อน หรือยอดอ่อน รสออกเปรี้ยวอมฝาดนิด ๆ กินแกล้มกับน้ำพริกหรือขนมจีนก็ได้ ขณะที่ผลคล้ายกับลูกชมพู่ เนื้อนิ่ม มีกลิ่นหอมเฉพาะตัวไม่เหมือนใคร ผลที่สุกแล้วจะเป็นสีแดง เนื้อนุ่ม มีรสหวาน รับประทานอร่อย นำไปปรุงแกงกินได้ทั้งแกงเหลือง ไตปลา แกงเลียง
แต่ที่ "หร่อย" หรืออร่อยสุดๆ ตามภาษาของคนใต้ก็คือเมล็ดที่มีลักษณะคล้ายไตซึ่งอยู่ที่ส่วนปลายของผล หากนำมาคั่วให้สุกจะกินสดๆ ก็กรอบมันเคี้ยวได้เคี้ยวดีมีทั้งโปรตีน และแคลเซียมด้วย
บอกแล้วไงว่า ทานแบบไหน ยังไงก็หร่อย 
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
