อ้วนมาตั้งนานก็ใช่ว่าจะลดน้ำหนักไม่ได้นะคะ เพราะอย่าง คุณรอ เรือ ไม่ใช่ ลอ ลิง สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ที่เกิดมาก็มีน้ำหนักตัวเยอะและอ้วนมาตั้งแต่จำความได้ ก็ยังฮึดมาเปลี่ยนแปลงตัวเอง ลดน้ำหนักสำเร็จจนเรียกว่ามาไกลได้เลย และถ้าวันนี้คุณรู้สึกท้อใจ คิดว่าคงลดน้ำหนักไม่ได้ง่าย ๆ แน่ ลองมาอ่านรีวิวลดน้ำหนักของเธอไว้เป็นแรงบันดาลใจกัน
สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ทุกคน คงจะยังไม่เบื่อกระทู้แนว ๆ นี้ใช่ไหมคะ พอดีเราเห็นเพื่อน ๆ หลายคนแชร์ประสบการณ์ลดน้ำหนักของตัวเองแล้วเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนหลาย ๆ คนได้ เราเลยอยากแชร์ประสบการณ์การลดน้ำหนักของเราบ้างค่ะ
ก่อนอื่นเลยต้องเท้าความไปก่อนว่า เราเป็นเด็กอ้วนตั้งแต่เกิดค่ะ ออกมาจากท้องแม่ก็หนัก 3,7xx กรัมแล้วค่ะ (ไม่รู้แม่อุ้มท้องไหวได้ยังไง 555+) แขน ขา นี่เป็นปล้อง ๆ เลย กินเยอะตั้งแต่เด็กค่ะ กินมาเรื่อย ๆ กินแบบไม่รู้จักอิ่ม กินจนหลับคาจานไก่ย่างก็มี 555+
จนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงมัธยมต้นค่ะ
ช่วงมัธยมต้นจะเป็นช่วงพีคมาก เพราะหนักที่สุดในชีวิตคือ หนัก 90+ กิโลกรัม (พอดีจำน้ำหนักที่แน่นอนไม่ได้ค่ะ รู้แต่ว่าอ้วนมาก) ไปงานแต่งงานกับที่บ้าน ไม่มีใครคิดว่าเป็นเด็ก ม.ต้น มีแต่คนคิดว่าเป็นเพื่อนแม่ T__T ก็รู้สึกเครียดนะคะ
จนมาวันหนึ่งนั่งดู UBC ค่ะ (เก่าขนาดไหนถามใจดู) แล้วเห็นช่องกีฬามีแอโรบิกค่ะ !!! ชื่อ Aerobic oz style เป็นของประเทศออสเตรเลีย ก็เลยเกิดแรงบันดาลใจว่า “ชั้นต้องลดความอ้วน” ก็เลยเริ่มเต้นแอโรบิกตามในทีวีทุกวันค่ะ ตอนเย็นวันละ 1 ชั่วโมง บวกกับลดอาหารค่ะ
ตอนนั้นมีความเชื่อที่ผิดมากคือ “เราต้องไม่กินข้าวเย็น” ก็ไม่กินจริง ๆ ค่ะ แล้วก็เอาแต่เต้น ๆๆๆ ผลลัพธ์ที่ออกมาคือ “ผอมมมมมม” ผอมมากค่ะ ผอมจริงจัง เพราะน้ำหนักลดลงไปเหลือ 55 กิโล ใครเจอก็ทักว่าผอม ภูมิใจมาก แต่ภูมิใจบนความผอมแบบไม่เฟิร์มค่ะ ตัวผอมจริง แต่โบกแท็กซี่ไม่ได้นะคะ ท้องแขนนี่โบกสะบัด ห้อยโตงเตง ผอมแต่ใส่เสื้อแขนกุดไม่ได้นี่มันเศร้านะคะ
วันเวลาผ่านไป ใช้ชีวิตบนความผอมค่ะ ก็เริ่มขี้เกียจออกกำลังกาย หยุดเลยค่ะ เพราะคิดว่าชั้นผอมแล้ว ก็กลับมากินตามปกติ กินไป กินไป พอเรียนจบ เริ่มทำงาน ยิ่งไม่มีเวลาออกกำลังกาย ทำงานก็เครียด ข้าง ๆ โต๊ะทำงานนี่มีแต่ขนมค่ะ ทำไป กินไป กลับถึงบ้านก็ค่ำ เหนื่อยค่ะ ลืมตามาอีกที โอ้ววววววว เดี๊ยนกลับมาหนัก 80 ค่าาาาาาาา ชีวิตเศร้าหนักมาก แต่ก็ปลอบใจตัวเอง เวลาใส่กางเกงขาสั้นแล้วส่องกระจกว่า เอ้อ...ชั้นก็ยังไม่อ้วนนี่นา (สงสัยต้องตัดแว่นใหม่) แล้วก็เป็นสาวหนัก 80 กิโลเรื่อยมาค่ะ
เข้ายิมตอนแรก ๆ ก็เขินนะคะ เป็นสาวอ้วนที่ไม่รู้จะเริ่มยังไง ก็เลยเริ่มจากเดินบนลู่วิ่ง ปั่นจักรยาน และไปเข้าคลาสเต้นต่าง ๆ พวกซุมบ้า แอโรบิก ก็สนุกค่ะ ค่อย ๆ เห็นสัดส่วนเล็กลงหน่อย ๆ ก็เริ่มมีกำลังใจ แต่ระหว่างที่อยู่ที่ยิมตอนที่เราเดินอยู่บนลู่วิ่ง เราก็เห็นมีคนจ้างเทรนเนอร์ค่ะ ดูแบบว่าออกกำลังโหดมาก น่าจะผอมเร็ว เลยตัดสินใจจ้างเทรนเนอร์บ้างค่ะ
บอกได้เลยว่า โหดจริง ๆ เหนื่อยมากกกกกก จริง ๆ เรามีเทรนเนอร์ 3 คนนะคะ คนที่ 1 กับคนที่ 2 แค่คนละ 2 เดือนกว่า ๆ แต่กับพี่เทรนเนอร์คนที่ 3 นี่เกือบปีแล้วค่ะ ตอนที่เทรนกับเทรนเนอร์คนที่ 1 และ 2 เราควบคุมอาหารด้วยการนับแคลไปด้วยค่ะ ยอมรับเลยว่าช่วงนั้นเหมือนคนโรคจิตหน่อย ๆ เลยนะคะ กินอะไรก็จดบันทึกไว้ในแอปฯ หมด องุ่นลูกเดียวยังจดเลยค่ะ เลยทำให้ผอมเร็วมาก แต่ก็ไม่ได้กระชับเท่าไรนะคะ เพราะจะเน้นคาร์ดิโอซะส่วนใหญ่ ตอนนั้นน้ำหนักเราลงจาก 80 กิโล เหลือ 57 กิโลค่ะ
เรายังต้องใช้เวลาอีกเยอะค่ะ เพราะต้นทุนไขมันเรามีมาเยอะกว่าคนอื่น แต่ตอนนี้บอกได้เลยว่าเรากลายเป็นคนติดยิมไปแล้วค่ะ อิอิ
ยังไงขอบคุณเพื่อน ๆ ทุกคนที่สละเวลาอ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะคะ ไว้ว่าง ๆ จะมาอัปเดตค่า ^_^
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพจาก
คุณรอ เรือ ไม่ใช่ ลอ ลิง สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม
